BƏRRÜ BİYABAN is. [ ər. bərr və fars. biyaban] köhn. Səhra, ucubucağı olmayan bitkisiz, quru çöl. [Cahangir bəy:] Səadət, tək səndən ötrü xanimanımdan əl çəkib, bərr-biyabana düşmüşəm. N.Vəzirov. Seyr edirəm bərr-biyabanları; Quli-biyaban görürəm, qorxmuram. M.Ə.Sabir.